arche+ geestelijke bediening met een complementaire benadering

arche+ geestelijke bediening met een complementaire benadering

Wij als arche+ hub zijn geroepen om Gods volk opnieuw in staat te stellen zich holistisch onder Gods heerschappij te plaatsen en niet langer onderscheid te maken tussen geestelijk en werelds leven. We volgen een complementaire, alles doordringende strategie.

Ons land drijft grotendeels af naar heidense levensstijlen en verwerpt zijn Hebreeuwse+Christelijke wortels. De meeste mensen in Duitsland hebben nog nooit de helende, vernieuwende kracht van het Evangelie ervaren. Wij als apostolische bediening zijn gezalfd om genezing, vernieuwing, bevrijding en praktische oplossingen te brengen. Onze apostolische roeping gaat veel verder dan het planten van kerken.

Globale oplossingen brengen waar er geen lijken te bestaan

De apostolische bediening is nodig om Gods wijsheid zichtbaar te maken. Door concrete economische systemen te geven die het mogelijk maken om voor mensen te zorgen. Economische systemen waarin werk en menselijke waardigheid onlosmakelijk met elkaar verbonden zijn. Onze visie als apostolisch┃profetisch ambt is het creëren van een toekomst waarin mens en schepping en mens en Schepper in harmonie met elkaar leven.

In onze strijd om de apostolische zending te vervullen met een complementaire benadering (van het Latijnse 'complementum', aanvulling, voltooiing), die niet gereduceerd kan worden tot klassieke evangelisatie en kerkplanting, stuiten we hier en daar op een gebrek aan begrip in het lichaam van Christus. Door onze bediening willen we zowel het theoretische als, bovenal, het praktische begrip van apostolische bediening aanzienlijk uitbreiden.

arche+ geestelijke bediening met een complementaire benadering
Complementariteit

Een levendig voorbeeld van complementariteit is de zogenaamde Rubin's vaas. Deze kantelende afbeelding wordt toegeschreven aan de Deense psycholoog Edgar J. Rubin (1886-1951). De afbeelding "kantelt" voor de kijker in één "toestand" per keer. Er is een vaas te zien of twee gezichten. De focus van de kijker bepaalt het beeld dat tevoorschijn komt. Als hij de vaas ziet, worden de gezichten wazig en omgekeerd.

een gouden munt met tekst erop
De twee kanten van dezelfde medaille

"Elke munt heeft twee kanten", zeiden onze ouders en grootouders altijd. En daar zit een kern van waarheid in. Als een arche+ hub zijn we een complementaire vijfvoudige bediening. We zijn tegelijkertijd een apostolische hub en een innovatiehub. Het één is een compliment voor het ander. Beide maken deel uit van dezelfde "arche+" munt. De kwestie van oorsprong en identiteit zijn twee kanten van dezelfde medaille.

In de natuurkunde zijn veel verschijnselen ontdekt die alleen in complementaire termen beschreven kunnen worden, namelijk in termen van twee- en driekleurencomplementariteit. We spreken bijvoorbeeld van complementaire kleuren wanneer twee kleuren (bijvoorbeeld rood en groen) elkaar aanvullen om wit te vormen. In experimenten kan een elektron alleen afzonderlijk worden aangetoond als een deeltje enerzijds en als een golf anderzijds, en toch is het altijd beide tegelijk. Dit geldt ook voor licht.

 
Er zijn veel voorbeelden van aanvullend onderwijs in de Bijbel, de Drie-eenheid, Jezus Christus als God en mens tegelijk, predestinatie en verantwoordelijkheid, oordeel en vergiffenis, liefde en toorn van God, leer en leven, doop als daad van God en mens, geloof en kennis, wet en genade, de noodzaak van het ambt en het algemene priesterschap of het verschil en de saamhorigheid van man en vrouw worden ons in de Bijbel elk voorgesteld met twee of meer kanten die onverbrekelijk bij elkaar horen en toch alleen na elkaar gedacht kunnen worden. Het is niet "onlogica", maar de beperkingen van de mensheid die ervoor zorgen dat de mensheid afhankelijk is van complementaire verklaringen, vooral op het gebied van Bijbelse openbaring. 

Complementair denken betekent dat twee, drie of meer kanten van een fenomeen alleen na elkaar geanalyseerd en beschreven kunnen worden.

De complementaire aanpak met Paul

Tijdens zijn tweede zendingsreis stichtte Paulus in Filippi de eerste christelijke gemeenschap in Europa. Hij schrijft in zijn brief aan de Filippenzen:

 
"... arbeidt, opdat gij behouden moogt worden met vreze en beven. Want God is het, die in u werkt, beide te willen en te doen, naar zijn welbehagen." Filippenzen 2:12-18

Het is een paradoxale formulering. Aan de imperatieve kant roept Paulus zijn gemeente op om zich in te spannen en te werken aan hun eigen verlossing. Hij doet dit op dezelfde manier als men mensen aanspreekt met hun eigen wil en keuzevrijheid. Aan de indicatieve kant spreekt hij echter over een God die de wil en vervulling van mensen tot stand brengt, onafhankelijk van hun wilsvrijheid. Paulus gebruikt predestinatoire taal om deze belofte te rechtvaardigen en te versterken, bijvoorbeeld in zijn brief aan de Romeinen:


"Maar wij weten dat alle dingen medewerken ten goede voor hen die God liefhebben, voor hen die geroepen zijn naar zijn voornemen. Want wie Hij heeft uitverkoren, heeft Hij ook verordineerd om gelijkvormig te worden aan het beeld van zijn Zoon, opdat Hij de eerstgeborene zou zijn onder vele broeders. Maar wie Hij voorbestemd heeft, heeft Hij ook geroepen; wie Hij geroepen heeft, heeft Hij ook gerechtvaardigd; en wie Hij gerechtvaardigd heeft, heeft Hij ook verheerlijkt." Romeinen 8:28

Als Paulus predestinarisch spreekt aan de kant van de zekerheid, wint hij de zekerheid van onvoorwaardelijke, alwerkende genade, maar verliest hij de verantwoordelijkheid van de mens, die rekenschap moet afleggen voor God. Paulus doet recht aan de verantwoordelijkheid van de mens voor God met de formulering: werk met vreze en beven aan uw redding. Door vast te houden aan zowel de verantwoordelijkheid van de mens als de alomvattende genade van God ontstaat er een dilemma dat niet kan worden opgelost, maar wel in een complementaire relatie kan worden gebracht.

"... arbeidt, opdat gij behouden moogt worden met vreze en beven. Want God is het, die in u werkt, beide te willen en te doen, naar zijn welbehagen." Filippenzen 2:12-18

Met zijn "omdat" Paulus creëert een relatie tussen de complementaire uitspraken.

We zijn verantwoordelijk voor God en zijn voorbestemd voor zijn genade.

Ofwel ziet men de verantwoordelijkheid van de vrije mens tegenover God, in welk geval genade vervaagt. Ofwel is de alles doordringende genade van God aanwezig, in welk geval de verantwoordelijkheid en vrijheid van de mens vervagen. Je kunt maar één kant tegelijk vastpakken. Maar beide behoren tot dezelfde medaille. Door de "omdat" Paulus' zinnen in de richting van predestinatie draaien. En toch is dit "omdat" opmerkelijk. Paulus laat zo een gevoel zien dat de onoplosbare tegenstellingen op de een of andere manier met elkaar te maken hebben. In Paulus' zin kunnen we zeggen dat we verantwoordelijk zijn voor God en voorbestemd zijn voor zijn genade. Een soortgelijke complementaire formulering wordt gebruikt in een interpretatie van het laatmiddeleeuwse principe "ora et labora"Bid alsof alles van God afhangt en werk alsof alles van jou afhangt.

Een volk dat volledig onder Gods heerschappij staat

Ik heb van Messiasbelijdende Joden geleerd over "onze christelijke wortels" dat Gods koninkrijk al begon bij de stamvader Abraham, zich verspreidde naar het volk Israël en dat ook niet-joodse gelovigen door Christus werden binnengetrokken. Ooit was er een volk dat volledig onder Gods heerschappij stond en geen onderscheid meer maakte tussen geestelijk en werelds leven. Moge deze kijk ons geestelijk perspectief verruimen. Weg van de focus op kerkopbouw en naar een groter begrip. Dit besef ontvouwt een boeket van openbaringen.

Mozes en vele andere mensen uit het Oude Testament waren apostelen

Mozes was voorzitter van deze natie van discipelen; hij was duidelijk geroepen om een apostel te zijn. Hij wordt nooit als zodanig genoemd in het Oude Testament, maar als je naar zijn persoon kijkt, kun je de klassieke kenmerken van een apostolische persoonlijkheid herkennen: een duidelijk gevoel van roeping, gecombineerd met de autoriteit om op een bevrijdende en herstellende manier te handelen. Bovendien vertrouwt God hem een heel volk toe - gecombineerd met de taak om hen naar het beloofde land te leiden en hen te begeleiden naar een leven dat God welgevallig is.

Jozua handelt duidelijk apostolisch

In dit licht bezien blijken veel persoonlijkheden in het Oude Testament een duidelijke apostolische invloed te hebben gehad. Neem bijvoorbeeld Jozua: zijn autoriteit om te handelen komt niet alleen voort uit het feit dat hij Mozes' aangewezen vertegenwoordiger en latere opvolger is. We zien in hem ook hoe hij met apostolisch gezag de weg wijst en ruimte maakt voor het volk van God, dat vervolgens het land bezet, beplant en bewoont. Hemel en aarde werken samen door de reuzen te verdrijven en schijnbaar onoverkomelijke vestingen te overwinnen - kortom, door de overwinning te behalen. Met alle respect voor de omvang van zijn taak gaat Jozua door in het besef van Gods gezag. Hij opent de ruimten, consolideert en verdeelt het land, organiseert de eigendomsstructuur en legt de basis voor een samenleving als geheel onder de heerschappij van God.

Joseph - een apostel in zaken en politiek

Hij demonstreert de wijsheid, grootheid en liefde van God voor de ogen van de naties en plant het magere overblijfsel van zijn volk in het hart van wat toen het machtigste rijk van de bekende wereld was. Op dat moment waren de Israëlieten nog maar 70 man sterk en werden ze met uitsterven bedreigd. Maar God roept een man uit hun midden om zijn volk van de ondergang te redden. De koningen Saul, David en Salomo namen ook hun apostolische missie op zich. Als we deze logica volgen, dan behoren Saul, David en Salomo ook tot deze categorie. Het wordt ook duidelijk welke dimensie deze roeping kan aannemen: Het wordt hier zelfs duidelijk geassocieerd met het ambt van koning. Het is echter niet het ambt dat de goddelijke zending stuurt, maar eerder het feit dat God zijn koningen macht heeft gegeven.

Apostelen als voorhoede

God heeft ook vandaag "sommigen geroepen om apostel te zijn". Als zij hun mandaat niet oppakken om Gods plannen in een grotere context te herkennen en uit te voeren, dan mist de wereld cruciale strategische puzzelstukjes. Of om het positief uit te drukken: Als mensen hun apostolische mandaat uitvoeren, bevordert dat krachtig de goede doelen van God, in het bijzonder de missie. De apostelen moeten eerst gaan. Alleen dan zullen de andere christenen volgen met al hun gaven en de geopende ruimtes vullen met leven.

Apostelen brengen verandering op grote schaal

Net als vele andere mensen over de hele wereld hebben wij van God de opdracht en macht gekregen om op een baanbrekende manier Gods koninkrijk op aarde te bouwen.

Net als Jozef of Daniël zijn wij geroepen om midden in de wereld veranderingen op grote schaal teweeg te brengen. Moge dit besef ons helpen om mensen en bedieningen te ontdekken die duidelijk een apostolische roeping hebben. Niet elke ondernemer is een apostel, maar sommigen zijn zeker geroepen om vooral apostolisch te bouwen en niet alleen om financiën te genereren voor de missie. Hele steden of regio's moeten op deze manier onder Gods invloed komen en de ogen van mensen openen voor Zijn grootheid en liefde.

Amen!

Vergelijkbare berichten

nl_NL