Een platform voor openbaring en innovatie

Er zijn duidelijke verschillen tussen de wereld waarin wij leven en de wereld waarin de Bijbel werd geschreven. Deze verschillen zijn cultureel, technologisch en praktisch, en het lijkt duidelijk dat de vroege kerk meer genade en kracht had dan wij in het hele land ervaren. Als we het boek Handelingen lezen, hebben velen van ons het gevoel dat we bij lange na niet op de vroege kerk lijken, en toch zegt de Bijbel duidelijk: "De heerlijkheid van dit huis dat nu staat, zal groter zijn dan de heerlijkheid van het vroegere huis", zegt de Almachtige Heer (Haggai 2:9). Toen Jezus zijn eerste wonder in Kana deed, zei de gastheer van de bruiloft: "Iedereen brengt eerst de uitgelezen wijn en dan de goedkopere wijn als de gasten te veel hebben gedronken, maar jullie hebben het beste tot nu bewaard." (Johannes 2:10). (Johannes 2:10).

God doet zijn beste dingen graag als laatste. Hij begint niet met zijn beste ding en doet dan zijn op één na beste totdat hij uiteindelijk alleen nog opties van afnemende kwaliteit heeft. Het lichaam van Christus in de eindtijd moet de ekklēsia van het boek Handelingen overtreffen. Dit is het avontuur van onze tijd en er zijn apostelen en profeten nodig om ons te helpen dit doel te bereiken.

De Heer brengt de vijfvoudige bediening tot volle wasdom en de ontwikkelingsstappen zijn duidelijk herkenbaar. De Heer herstelt de profetische bediening sinds de jaren '90 en de apostolische bediening sinds enkele jaren. Apostelen hebben hun volledige autoriteit nog niet bereikt. Een vollediger begrip van wie apostelen zijn en wat ze doen is slechts fragmentarisch. Zelfs degenen die geroepen zijn missen nog de kennis en de door God gegeven structuur van waar ze in passen. Wij als apostolisch en profetisch centrum zijn samen op reis naar een nieuw begin.

Als een apostolische profetische bediening begeleiden we apostelen en andere vijfvoudige dienaren in het herstel van hun DNA:

• We bevrijden moderne apostelen in hun ware DNA, zodat ze de oorspronkelijke vrijheid en autoriteit van de bijbelse apostelen bereiken.
• Wij helpen de apostelen van vandaag om de kerken effectief te besturen. Wij begeleiden dit proces naar het nieuwe met onderwijs, voorbeelden en relaties.
• We ondersteunen de hedendaagse apostelen bij het vinden en innemen van hun rol en plaats in het lichaam van Christus.

Jezus Christus is onze eerste apostel. We lezen dit in Hebreeën hoofdstuk 3. Jezus riep vervolgens twaalf mannen op om hem te volgen, die apostelen werden. Nadat Judas was gevallen, werd hij vervangen door Matthias, onze veertiende apostel. Dan waren er nog andere apostelen die geroepen werden na de hemelvaart van Christus. De andere apostelen waren Paulus, Barnabas en Jakobus (de broer van Jezus) en enkele Griekse (niet-joodse) apostelen Apollos, Epaphroditus, Andonicus, Junias, Silas en Timoteüs. Er waren ook twee andere niet met name genoemde apostelen. Dit maakt een totaal van 25 bevestigde apostelen in de Heilige Schrift.

Na deze 25 zijn er nog andere mogelijke apostelen in de Heilige Schrift. Hier kijken we naar Marcus, Lucas, Judas, Titus en de auteur van Hebreeën. Vier van hen schreven de Schrift en dit was de basis voor de selectie van de canon van het Nieuwe Testament. De vijfde (Titus) had een vergelijkbare rol en positie als Timoteüs, die apostel was. Bovendien wordt in 1 Korintiërs 15:7 gesproken over "alle apostelen", wat ruimte laat voor andere apostelen die niet worden genoemd. Er zijn ons 5 andere met name genoemde mogelijke apostelen bekend, evenals andere niet met name genoemde mogelijke apostelen.

Hier is een lijst van de apostelen, met bijbelpassages uit het Nieuwe Testament.

• Jezus Christus (Hebreeën 3:1)
• Simon Petrus (Matteüs 10:2)
• Andreas (Matteüs 10:2)
• Jakobus, de zoon van Zebedeüs (Matteüs 10:2)
• Johannes (Matteüs 10:2)
• Filippus (Matteüs 10:3)
• Bartholomeüs (Matteüs 10:3)
• Thomas (Matteüs 10:3)
• Matteüs (Matteüs 10:3)
• Jakobus, de zoon van Alfeüs (Matteüs 10:3)
• Thaddeus (Matteüs 10:3), of Judas de zoon van Jakobus (Lucas 6:16)
• Simon de Zeloot (Matteüs 10:4)
• Judas Iskariot (Matteüs 10:4)
• Matthias (Handelingen 1:26)
• Paulus (Galaten 1:1)
• Barnabas (1 Korintiërs 9:5-6, Handelingen 14:4, 14)
• Andronicas (Romeinen 16:7)
• Junias (Romeinen 16:7)
• Jakobus, de broer van de Heer (Galaten 1:19)
• Silas (Silvanus) (1 Tessalonicenzen 1:1, 2:6)
• Timoteüs (1 Tessalonicenzen 1:1, 2:6)
• Epaphroditus (Filippenzen 2:25) - Het woord apostolos komt in de meeste vertalingen niet voor, maar wel in het Grieks, Strong Number 652, Apostolos.
• Apollos (1 Korintiërs 4:6-9 & 1 Korintiërs 3:22)
• Eerste van 2 naamloze apostelen (2 Korintiërs 8:23) - in veel Engelse versies is het boodschapper, maar in het Grieks is het apostolos.
• De tweede naamloze apostel.

Mogelijke andere apostelen

• Judas, de broer van Jezus, wordt gezien als een mogelijkheid. Hij werd door de vroege gelovigen en kerkvaderen als apostel beschouwd.
• Marcus - auteur van de Heilige Schrift.
• Lucas. Sommige vroege kerkvaders beschouwden hen als apostelen omdat ze de Heilige Schrift hadden geschreven.
• De schrijver van de brief aan de Hebreeën kan een apostel zijn geweest, omdat hij de Heilige Schrift heeft geschreven.
• Titus. Vergelijkbaar in positie en rol met Timoteüs, die een apostel was.
• Mogelijke andere apostelen zonder naam (1 Korintiërs 15:7)

Gebaseerd op de 25 apostelen die in de Bijbel worden bevestigd plus de 5 mogelijke apostelen die worden genoemd, resulteert dit in een totaal aantal van 30, ongeacht het feit dat de Bijbel spreekt over "alle apostelen".

Het Woord van God is duidelijk dat de ekklēsia EEN moet worden en we erkennen nederig dat dit nog niet het geval is. Als volgelingen van Jezus Christus zijn we allemaal geroepen om heel erg op Hem te gaan lijken en Jezus Christus in al ZIJN dimensies en facetten te weerspiegelen. De wereldwijde ekklēsia kan niet zijn wat het nu zou moeten zijn zonder relaties op te bouwen, en dat is een apostolische taak. Wij als arche+ zien een enorme en grotendeels onaangeboorde behoefte aan apostelen (1 Korintiërs 12:27-30).

Het feit dat God apostelen in het lichaam van Christus heeft geplaatst en hen de eerste plaats geeft, is van enorm belang. De ekklēsia heeft daarom een primaire behoefte aan apostelen en hun bediening en dit moet niet onderschat worden. Apostelen moeten vaders zijn voor de ekklēsia. Als apostel was Paulus een vader voor degenen die hij onder zijn hoede had, en vanuit dit standpunt schreef hij aan hen in 1 Korintiërs 4:14-16.

De behoefte aan een vaderfiguur in de ekklēsia is groot en voelbaar, vooral onder voorgangers en leiders die over het algemeen "als lammeren tussen de wolven" worden uitgezonden. Apostelen bieden meer dan alleen verantwoording en bescherming, maar vooral een hartsrelatie, apostolische bescherming en zorg. Er zijn veel voorgangers die hun bediening opgeven en lijden aan een burn-out. Je kunt er zeker van zijn dat dit drastisch zal afnemen wanneer voorgangers ware vaders vinden.

Apostelen dragen echt gezag van Christus. Ze hebben het recht en de verantwoordelijkheid gekregen om dingen recht te zetten. We zien hier voorbeelden van in het Nieuwe Testament waar Paulus, Jakobus en anderen in staat zijn om te werken voor het welzijn van het hele lichaam van Christus vanwege hun autoriteit. Paulus in het bijzonder drukt een duidelijke zachtmoedigheid uit, en een ware apostel zal ook ware zachtmoedigheid tonen. Voorbeelden van deze autoriteit en de overdracht ervan kunnen gevonden worden in 2 Korintiërs 2:8, 13:10 en ook in Markus 3:15.

Zolang de ekklēsia geen apostelen heeft en binnen een institutioneel of organisatorisch kader blijft bestaan, is er geen echt gezag. Autoriteit blijft dan bij commissies, statuten en juridische documenten. Het herstel van de apostelen brengt echter autoriteit en een grote nieuwe vitaliteit met zich mee. Het lichaam van Christus zal mobiel, ontvankelijk en waakzaam worden. Kerken zullen biddender en krachtiger zijn zodra ze verbonden zijn met apostelen.

Andere redenen waarom apostelen nodig zijn:

• Apostelen bieden geestelijke dekking.
• Apostelen bekrachtigen gelovigen voor hun bediening (Efeziërs 4:12).
• Apostelen bouwen het lichaam van Christus op (Efeziërs 4:12).
• Apostelen brengen het lichaam van Christus tot wasdom (Efeziërs 4:13).
• Apostelen leiden gelovigen naar eenheid en gemeenschap (Efeziërs 4:13).
• Apostelen onderwijzen en leiden (Handelingen 2:42-43).
• Apostelen vormen de regering in de ekklēsia (2 Korintiërs 13:10, Philemon 8-9, 2 Korintiërs 10:8).
• Apostelen benoemen stedelijke oudsten in de ekklēsia (1 Timoteüs 5:17-20, Titus 1:5-6, Handelingen 14:23).

Paulus gaf ons een veelzijdig voorbeeld van wat apostelen doen. Wij als arche+apostolische hub moedigen iedereen aan om zich de vroege kerk voor te stellen zonder de apostelen en om zich vervolgens de kerk van vandaag weer voor te stellen met apostelen.

De apostelen van vandaag hebben voorzieningen tot hun beschikking die hun bijbelse tegenhangers niet hadden, zoals technologie, wereldreizen en gewone talen. Het is niet het planten van kerken en reizen dat apostolische begaafdheid bepaalt. Iedereen kan reizen en kerken planten. Zowel bijbelse als moderne apostelen wandelen met Christus, erkennen de wil van de Heer, zijn in de eerste plaats bereid om te dienen en om te gaan waarheen ze geleid worden door de Heilige Geest. Want een apostel is een "boodschapper" (apostolos), een ambassadeur voor Christus. Jezus Christus zelf geeft nog steeds opdrachten aan zijn apostelen en zij luisteren naar HEM.

Tijden, talen, kleding en technologie zijn veranderd, maar één ding is hetzelfde gebleven: het hart van God in de apostel zelf. Een apostel is zachtmoedig, nederig en gehoorzaam aan Christus, hij kan er niets aan doen - het zit in zijn DNA. Een apostel doet alles uit liefde, hij onderwijst de gelovigen in liefde, vermaant in liefde, is de geopenbaarde liefde van God voor mensen en is een voorbeeld van hoe ook lief te hebben.

Apostelen doen verschillende dingen en hebben verschillende persoonlijkheidstypes en kenmerken. Wat is, afgezien van hun eigen "eigenaardigheden", uitdrukkingen en gewoonten, de essentie van een apostel? Wij als apostolisch knooppunt leiden dit niet af uit de persoonlijkheid van de apostelen of uit de uiterlijke verschijningsvorm van een apostelambt, maar uit het karakter en de eigenschappen van de mensen zelf. Wanneer we de kenmerken van een apostel bepalen, kijken we niet zozeer naar zijn capaciteiten, talenten, vaardigheden en wat hij "doet", maar meer naar "wie hij is" en wat voor persoon hij is geworden. We kijken naar binnen, naar de kern in de apostel, naar wat gerijpt is onder de disciplinerende Jezus.

Apostelen zijn bereid om te lijden, om vervolging te verdragen. Jezus zelf was een lijdende dienaar (Jesaja 53) en apostel. Hij is het rolmodel voor alle andere apostelen. Paulus zelf leed en was inderdaad door Christus geroepen om veel te lijden (Handelingen 9:16). Alle oorspronkelijke apostelen hebben geleden, en ook al zal niet elke apostel in die mate lijden, er is of zou een bereidheid moeten zijn om alles te verdragen omwille van Christus. Als deze bereidheid niet aanwezig is, is de apostel ofwel niet echt of nog niet volledig gevormd onder een geestelijke vader.

Zachtmoedigheid is het kenmerk van een apostel. Jezus zei dat we van hem moesten leren en een voorbeeld van zachtmoedigheid en nederigheid moesten zijn (Matteüs 11:29). De apostel Paulus zei: "Maar wij waren zachtmoedig onder u, zoals een moeder voor haar kinderen zorgt" (1 Tessalonicenzen 2:19). De roeping van een apostel vereist dat zachtmoedigheid een sterke uitdrukking van zijn karakter is. Christus, aan wie alle gezag was gegeven, werd de minste, werd een dienaar en werd zachtmoedig. Hieruit kan worden afgeleid dat apostelen die veel hebben gekregen ook bescheiden, zachtmoedig en nederig zijn geworden en in de eerste plaats een houding van dienstbaarheid vertonen.

Verdere eigenschappen van apostelen:

• Dienaar van de Kerk van Christus
• Ontvangers van apostolische genade
• Grote liefde
• Een hart voor discipline
• Nederigheid
• Geduld
• Betrouwbaarheid
• Onverdeelde loyaliteit aan Jezus Christus
• Van een andere geest

Deze kwaliteiten hebben niets te maken met hoe charismatisch iemand is, welke geweldige leiderschapskwaliteiten hij ontwikkeld heeft of of hij aanleg heeft voor grote zaken. Iedereen kan charismatisch zijn of aanleg hebben voor grote dingen. God is op zoek naar een bepaalde hoeveelheid hart. Apostelen worden niet geboren, ze worden geroepen en vervolgens gevormd door te lijden, te gehoorzamen en Christus te volgen, ongeacht de moeilijkheden. In de loop der jaren worden ze de mensen die God van hen verwacht.

God zoekt mensen met karakter en van hen roept hij er een paar om apostel te worden. Hij traint hen dan gedurende vele jaren zodat ze worden wat hij wil dat ze zijn. Jezus nam zijn eigen 12 discipelen mee op een drie jaar durend intensief bootcamp-programma en ondersteunde dit vervolgens met visuele demonstraties van zijn opstanding en de Pinksterdag om hen goed voor te bereiden op wat ze toen manifesteerden. Voor de meeste apostelen duurt dit proces langer, maar ook hier zijn overgave en het werk van de Geest in hun leven voor nodig. Apostel Paulus bracht, zelfs na een grondige kennis van de Schriften, 14 jaar door in de woestijn waar hij door Christus werd gekneed tot de apostel die hij zou worden. Vanaf dat moment bleef hij groeien, veranderen en veranderd worden.

Als een groot ambt, succes met geld, zakelijke belangen, charismatisch leiderschap, profetische gaven of grote invloed de kenmerken van een apostel waren, dan zouden veel meer mensen apostel zijn. Toen Samuël uit de zonen van Jesse een koning voor Israël moest zalven, droeg de Heer hem op om de zeven knappe oudere broers te negeren en in plaats daarvan David als koning te kiezen. God keek naar het hart. Zo kiest God ook apostelen.

Vanuit Bijbels perspectief is het niet aan ons mensen om te beslissen wie apostel kan worden. Als apostolisch knooppunt komen we veel mensen in geestelijke bediening tegen die aannemen dat bepaalde dingen iemand tot apostel maken. Deze dingen gelden echter niet alleen voor apostelen. Hier zijn een paar voorbeelden die we vaak tegenkomen:

• Tekens en wonderen
• Door mensen herkend worden als apostel
• Charismatisch zijn
• Kerken stichten of uitgebreid zendingswerk doen
• Een oprichter, pionier zijn (bedrijf, school, politieke functie, leider, etc.)
• Een internationale service hebben
• Je moet Jezus fysiek gezien hebben (persoonlijke ontmoeting) om een apostel te zijn

Al deze veronderstelde kwalificaties zijn niet exclusief voor apostelen, want veel mensen hebben tekenen en wonderen verricht, kerken of bedrijven gesticht, internationale bedieningen opgericht, zijn charismatisch geweest, zijn apostelen genoemd en hebben de Heer gezien, maar waren geen apostelen. Al deze dingen zijn geen echte kwalificaties, maar slechts dingen die apostelen doen of die hen overkomen, maar zonder de roeping te bewijzen.

Is er een Bijbelse lijst met kwalificaties voor apostelen?
De Bijbel bevat lijsten met kwalificaties voor oudsten (zie Titus 1:5-9 of 1 Tim 3:1-7) en diakenen (zie 1 Tim 3:8), maar er is geen duidelijke lijst voor apostelen op één plaats. Er zijn kwalificaties voor apostelen, maar die staan niet op één plek in het Woord van God. Je kunt ze echter wel uit de Schrift halen en erkennen dat het in de eerste plaats gaat om hartkwalificaties, d.w.z. relaties en hoe iemand geroepen is. Ouderlingen werden bijvoorbeeld aangesteld door apostelen. Paulus schreef aan Timoteüs en legde hem uit aan welke eisen oudsten moesten voldoen. Dit was onderdeel van Timoteüs' training onder Paulus. Hier zien we hoe Paulus optrad als geestelijk vader van Timoteüs. Dit is een diep bijbelse benadering, die we al in het Oude Testament zien. Het lichaam van Christus lijdt onder het feit dat degenen die geroepen zijn tot de vijfvoudige bediening te zelden zijn opgegroeid onder een geestelijke vader. Vanuit ons gezichtspunt is het essentieel om te rijpen onder de mantel van geestelijke ouders in alle zaken, om te leren en om praktisch onderdanig en verantwoordelijk te zijn in het dagelijks leven. 

Apostelen worden door Christus geroepen en aangesteld, maar mogen zichzelf geen apostel noemen, maar moeten herkend en getest worden door hun daden in een doorleefde relatie met anderen. Nadat hun vruchten duidelijk zijn vastgesteld, beginnen volwassen christenen hen automatisch als apostelen te herkennen en hen zo te noemen. Het karakter van een apostel, de vruchten van zijn leven en zijn toewijding en liefde voor Christus en de gelovigen getuigen dat zijn roeping waar is. De procedure voor het selecteren en aanstellen van een apostel verschilt van die voor oudsten en diakenen.

Drie basiskwalificaties
In Marcus 3:14-15 staat: "En Hij riep de twaalf, die Hij apostelen noemde, om bij Hem te zijn en om hen uit te zenden om te prediken en om de macht te hebben demonen uit te drijven." Deze passage geeft ons drie basiskwalificaties die een apostel heeft. Ten eerste zijn het mensen die dicht bij Christus staan (een nauwe relatie met Jezus Christus hebben en onderhouden), ten tweede hebben ze volledige gehoorzaamheid (allesomvattende eerbied voor God) en zijn ze altijd bereid om "boodschappers" te zijn, en ten derde hebben ze de autoriteit om het werk van Christus te doen. Dit zijn geen exclusieve kwaliteiten, want andere gelovigen kunnen ook aan deze eisen voldoen.

Andere vereiste kwalificaties:

• Onderwerping aan Christus - ze zijn niet hun eigen meester (Filippenzen 2:5-8).
• Bereidheid om voor Christus te lijden (Kolossenzen 1:24-29).
• Heiligheid,
• Oprechtheid,
• genade in hun leven (2 Korintiërs 1:12).

Deze eigenschappen zijn nauw verbonden met en overlappen aanzienlijk met het karakter van de apostel. Apostelen zijn mensen die liefhebben met heel hun hart, die zorgen voor het hele lichaam van Christus (niet alleen hun eigen belangen), die een hart hebben voor de armen, de weduwen en wezen, en die een opofferend leven leiden.

Als service arche+ apostolisch centrum Steeds weer komen we mensen tegen die zich apostel voelen maar nog niet zijn toegerust. We zien mensen die geroepen zijn, maar niet begrijpen waartoe ze geroepen zijn. We hebben geleerd om liefdevol maar zorgvuldig te kijken naar de motivatie van iemand die beweert een apostel te zijn. Een apostel is altijd een dienaar voor het hele volk van God, en zelfs als hij niet iedereen dient omdat dat simpelweg niet mogelijk is, heeft hij toch altijd een hart voor het geheel, het lichaam van Christus.

Degenen die God roept, rust Hij ook toe (bekwaamt Hij met gaven). Deze gaven mogen dan rijpen in een intensief en langdurig proces. Het is als een goede wijn, een wording en een groei door de jaren heen. Met andere woorden, een roeping wordt gevolgd door een voortdurend proces van leren en rijpen dat iemand in staat stelt om een apostel te worden, en het is de "smaak van Christus" die laat zien of iemand een echte apostel is.

Bedekking is veel meer dan bescherming (erbij horen, je onderwerpen en verantwoording afleggen). Spirituele kracht stroomt onder een ware bedekking en het werkt omdat er iets is wat Christus op zijn plaats heeft gezet. Een geestelijke bedekking is een geestelijk krachtveld dat helpt om goede dingen binnen te brengen (zegen) en slechte dingen buiten te houden (bescherming). Het leven en de kracht worden geleverd door de zalvingen van Christus die direct of indirect door de apostelen stromen.

De bedekking van Christus is overgedragen op bepaalde dragers (d.w.z. op bepaalde mensen). God heeft dit altijd gedaan en er zijn veel voorbeelden in de Bijbel. Adam was een bedekking voor de hele mensheid en toen hij viel, vielen we allemaal. Abraham was een bedekking voor ons en vanwege zijn positie als de vader van het geloof, zijn wij kinderen van Abraham en erven wij de zegen via hem. Paulus is de apostel voor de heidenen en een vader voor ons allemaal. Door Paulus hebben wij veel goede dingen en zegeningen geërfd. In de Bijbel staan veel voorbeelden van mannen wiens leven een bedekking was voor anderen en door wie God Zijn volk kon zegenen en beschermen. Onze levens worden beïnvloed door degenen die boven ons staan in de Heer, of we dat nu leuk vinden of niet. Als we de volle maat van de zegen van Christus willen hebben, moeten we door Christus aangewezen relaties hebben om ons te bedekken.

In kerken met een gezalfde leider en eenheid onder de ondersteunende leiders, is er altijd een zekere mate van bedekking en bescherming. Dit soort leiderschap, het volgen van Christus en samenwerken, biedt altijd een goede plek voor mensen om te groeien in Christus, te dienen, gezegend te worden en te vinden wat God van plan is. Er is echter een dimensie van bedekking die nog hoger is - een apostolische bedekking. Als we direct of indirect in relatie staan met de apostelen die God over ons heeft geplaatst, ervaren we dat dit bedekking, zegen, bescherming en een geestelijke dynamiek van het goede brengt die we misschien niet eens begrijpen. Deze apostolische bedekking is de bedekking van Christus zelf.

Het leven van één persoon kan velen beïnvloeden. De geestelijke bedekking is een genade of zalving van een persoon, meer specifiek een apostel of leider die door Christus is aangesteld. In het begin was Adam de "vader" van het menselijk ras. De gevolgen van zijn daden troffen ons allemaal. Zijn val was tragisch en betekende dat de beslissingen van één persoon invloed hadden op velen. Adam was het omhulsel voor de hele mensheid en dat werd gebrekkig. Het resultaat van Adams gebrekkige omhulsel was de komst van Christus als de laatste Adam. Door zijn rechtvaardige leven en gehoorzaamheid aan Christus werd het herstel van alle goede dingen mogelijk. Het leven van één persoon heeft invloed op velen die hun vertrouwen op hem stellen. Christus wordt een bedekking voor iedereen die zijn leven aan zijn zorg toevertrouwt.

• "Mozes werd geroepen als een man om de kinderen van Israël uit Egypte te leiden en als zodanig ontving hij de zalving om hen te leiden. Mozes gaf hen een bedekking, was een vader voor hen en in Hebreeën staat dat allen "in Mozes gedoopt zijn". Dit klinkt misschien vreemd, maar het benadrukt hoe God een man gebruikt om zijn volk te beschermen.
• Abraham was de vader van vele volken en door Christus wordt hij onze vader. Wij erven de zegeningen van God die aan Abraham werden gegeven. Dit is een krachtig voorbeeld van de bedekking als zalving en middel van zegen en genade als we onder de bedekking zijn. Dit is een voorbeeld van één man die bescherming en zegen biedt aan velen.

Er zijn talloze voorbeelden in de Schrift van God die één persoon gebruikt om zijn volk te beschermen. Dit is Gods manier van doen. Koning David was de "herder van Israël". "Apostel Paulus was de "apostel voor de heidenen" en een "vader in Christus", terwijl Petrus de "apostel voor de Joden" was en Christus zei dat Petrus een rots was waarop hij de ekklēsia zou bouwen. Petrus is een vader voor ons allemaal, de christenen van vandaag.

De apostolische bedekking is eigenlijk de bedekking van Christus zelf. Het is iets waarin God voorziet voor zijn volk en hij gebruikt apostelen om het te verschaffen. Door deze bedekking krijgen Gods mensen genade en zegen, maar ook bescherming, verantwoording en saamhorigheid. Om te kunnen profiteren van de bedekking van Christus, moeten we ons vaders hart geven. Je hart geven is een beslissing om de leider te dienen en voor hem te zorgen. Als je je hart aan je geestelijke vader hebt gegeven en een goede relatie met hem hebt, gaat er een door God gegeven dimensie (poort) open zodat de zegen kan stromen. Dit geldt voor alle gelovigen en niet alleen voor geestelijke bedieningen en geestelijke dienaren.

God heeft door de Schrift en de geschiedenis heen om verschillende redenen "vaders" aangewezen en blijft dat doen. Abraham is de "vader van vele volken", Adam is de "vader van het menselijk ras", Jakob is de "vader van Israël", Paulus is de "vader van de heidenen" en de Bijbel zegt dat hij een "vader van ons allen" werd. God wijst bepaalde geroepen en gezalfde mannen en personen aan voor de rol van vader. Apostelen zijn ook geestelijke vaders in het lichaam van Christus, omdat ze gebruikt worden voor de rol van de Vader en Christus hierdoor de ekklēsia wil zegenen en versterken.

Een vader geeft een kind identiteit, moed, veiligheid, discipline en zegen. Als het lichaam van Christus vaders (apostelen) mist, mist het lichaam ook identiteit, zegen en veel van de dingen die Christus voor het lichaam bedoeld heeft. Zelfs Christus ontving, ondanks zijn volmaaktheid, woorden van bemoediging en identiteit van zijn Vader in de hemel: "En een stem uit de hemel zei: 'Dit is mijn Zoon, die ik liefheb; met hem heb ik een welbehagen'" (Matteüs 3:17). (Matteüs 3:17). We hebben apostolische vaders nodig in het lichaam van Christus die ons sterken, identiteit geven en een bron van zegen en bescherming zijn, die de kerk helpen te worden wat ze moet worden. Dit geldt zelfs voor volwassen gelovigen.

Efeziërs 4:11-13 zegt dat de rol van de apostelen het rijpen van de ekklēsia is - iets waar de vaders verantwoordelijk voor zijn. De volgende bijbelse beschrijving van apostolische bediening komt voor ons tot leven als we het belang van de rol van de Vader beter begrijpen. "Als apostelen van Christus hadden wij u tot last kunnen zijn, maar wij waren zachtmoedig voor u, zoals een moeder voor haar kleine kinderen zorgt... Want u weet dat wij met ieder van u omgingen zoals een vader met zijn eigen kinderen omgaat, u bemoedigend, troostend en aansporend om een leven te leiden dat God waardig is..." (1 Tessalonicenzen 2:6-7, 11-12).

De laatste woorden van het Oude Testament zijn een waarschuwing. Ze zeggen dat de profeet Elia zal komen om "het hart van de vaders naar de kinderen te keren en het hart van de kinderen naar de vaders", anders dreigt er een vloek. Vaderschap in het lichaam van Christus verwijdert elke vloek die op het land drukt. Als apostelen worden hersteld in het lichaam van Christus, zien we de terugkeer van het vaderschap en de essentie van relationeel christendom. Als het hart terugkeert naar deze relaties, zal het Koninkrijk een grote overwinning behalen. Het was altijd al de bedoeling dat we vaders zouden hebben en dat zijn apostelen.

De Bijbel laat ons zien dat God een vader is voor een zoon en ook een zoon voor een vader. De aard van God wordt aan ons geopenbaard in deze dynamische relatie. Het is niet verrassend dat het lichaam van Christus ook een dergelijke vader-zoonrelatie heeft. De Bijbel staat vol met voorbeelden en uitingen van zoonschap. Als ze je eenmaal opvallen, vind je ze overal, zoals hier: 

• "Waarlijk, Ik zeg u: de Zoon kan niets uit zichzelf doen; Hij kan alleen doen wat Hij de Vader ziet doen, want wat de Vader doet, doet ook de Zoon." (Johannes 5:19).
• "U hebt de Geest van het zoonschap ontvangen" (Romeinen 8:15).
• "Vader, zoals U in mij bent en ik in U ben. Mogen zij ook in ons zijn..." (Johannes 17:20).
• "Je bent geen slaaf meer, maar een zoon" (Galaten 4:7).
• "Ik ben jullie vader geworden door het evangelie" - Apostel Paulus, (1 Korintiërs 4:15).
• "Om vele zonen tot heerlijkheid te brengen" (Hebreeën 2:10).
• "Deze is mijn geliefde Zoon, die Ik liefheb; met Hem heb Ik een welbehagen." (Matteüs 3:17).
• "Hij zal het hart van de vaders naar de kinderen keren en het hart van de kinderen naar hun vaders, anders zal Ik komen en het land vervloeken." (Maleachi 4:5-6).
• "Ik spoor jullie aan om mij te volgen. Daarom stuur ik je Timoteüs, mijn zoon, die ik liefheb." (1 Korintiërs 4:16).
• "Aan Titus, mijn ware zoon in ons gemeenschappelijk geloof" (Titus 1:4).

Veel verzen waarin het woord zoon voorkomt verwijzen niet naar het zoonschap van God, maar eerder naar het zoonschap van andere mensen die niet biologisch verwant zijn. Het concept van zoonschap in de Schrift verwijst niet alleen naar God, onze Vader, maar ook naar andere "vaders" die God voor ons op aarde heeft geplaatst. Hoewel het waar is dat we broeders van Christus zijn en als zodanig zijn aangenomen als zonen, laten de vele verwijzingen waarin zonen en "aardse" vaders in relatie tot elkaar worden genoemd zien dat het ook gaat om het hier en nu, en tussen mensen.

Zoonschap verwijst dus niet alleen naar God, maar ook naar de leiders (vaders) die over ons heen staan in de Heer. Een geestelijke vader is meer dan alleen een "peetvader". Een geestelijke vader is iemand die voor ons zorgt, die ons liefde, identiteit en geestelijke bedekking geeft, die voor ons bidt en voor ons welzijn zorgt. Op onze beurt houden we van geestelijk leiders, eren we hen, dienen we hen en zorgen we voor hen. We proberen het werk van onze geestelijke vaders te vergemakkelijken omdat we van hen bescherming, genade en de zegen van Christus ontvangen.

Een geestelijke vader is iemand die God in ons leven heeft geplaatst voor ons geestelijk welzijn. We moeten ons aan hem onderwerpen, hem ons hart geven en hem dienen en eren. In ruil daarvoor zal God ons door hen goede dingen brengen. Zij zijn een bron van leven voor ons door Christus. Op deze manier komt het voorbeeld van de Vader en de Zoon op een natuurlijke manier tot leven en wordt het echt. God, onze Vader in de hemel, had een Zoon, Jezus Christus, die ook God is. God is daarom zowel een Zoon als een Vader. En het lichaam van Christus moet dezelfde functie en vorm hebben als God, omdat we naar zijn beeld geschapen zijn. Dit betekent dat ook wij vaders en zonen moeten hebben.

Het lichaam van Christus bestaat uit vele delen en hoewel de meerderheid geen apostel is, zouden allen apostolisch moeten zijn, dat is Gods bedoeling. Het is Zijn hartsverlangen dat een apostolisch leven en karakter ontstaat, effectief en zichtbaar wordt. Ergo, apostolische kenmerken zijn bekend bij alle gelovigen en worden door hen in alle facetten gemanifesteerd.

Psalm 32:8-9 zegt "Wees niet als het paard of de muilezel, die geen verstand hebben, maar met hoofdstel en bit moeten worden ingetoomd, anders komen ze niet naar je toe." Het woord dat hier belangrijk is, is "Geest"Want dat is wat we volgens de Schrift moeten hebben. God is op zoek naar een groep mensen die Hij inzicht kan geven, dat wil zeggen een zalving door de Heilige Geest (Jesaja 11:2), en dan zullen ze een hart en een verstand hebben om de wil van God te doen. Een groep als deze vertegenwoordigt daarom een blauwdruk voor een apostolisch volk.

We hebben twee voorbeelden van dit soort mensen in de Bijbel. Het eerste is de vroege kerk, die "van één hart en één geest" was (Handelingen 4:32) en het resultaat van dit apostolische DNA was verbluffend. De bekende wereld werd op zijn kop gezet. Het tweede voorbeeld was in Israël ten tijde van koning David, toen "de hand van God op het volk was om hen eenheid van geest te geven, opdat zij zouden uitvoeren wat de koning en zijn beambten hadden bevolen, het woord van de Heer volgend" (2 Kronieken 30:12). (2 Kronieken 30:12).

De meerderheid van de gelovigen heeft weinig begrip van de wegen van de Heer en het resultaat daarvan is een gebrek aan eenheid, liefde en kracht. Wanneer God een groep mensen de Geest van begrip geeft, worden ze één in hart en verstand. Dit is de zalving die op de Pinksterdag op de vroege kerk werd uitgestort. Deze zalving van begrip zou op alle gelovigen moeten rusten en van ons een apostolisch volk maken. Het is genade die een individu verandert en op dezelfde manier zal genade of begrip collectief een groep mensen veranderen die bereid zijn.

Een apostolisch volk of een apostolische groep is niet alleen een groep die apostelen heeft, maar een groep die bepaalde kenmerken heeft, zoals:

• Begrip van Gods wil en het verlangen om die te vervullen
• Eenheid onder gelovigen - geen competitie en geen rivaliteit
• Gemeenschap - de bereidheid om samen te werken en elkaar te eren
• Waardering voor elkaar - gelovigen houden van elkaar
• Eén hart en één geest
• Bekleed met de autoriteit van Christus
• Respect voor autoriteit
• Geloof en vreze des Heren
• De bereidheid om verantwoordelijkheid te nemen
• Gebed en de bereidheid om te bidden

En er zijn ook enkele speciale apostolische kwaliteiten zoals:

• De bereidheid om te gaan - om op elk moment uitgezonden te worden
• God laat hen dingen zien - de richting waarin ze moeten gaan
• Bereidheid om te lijden, geduld in moeilijkheden
• Onverdeelde loyaliteit aan Christus
• Overgave aan Christus

Het apostolische DNA van het christendom wordt zichtbaar in de wandel met Christus, het ware karakter van dit DNA wordt echt, tastbaar en persoonlijk voor elke gelovige. Iedere gelovige ervaart de actie van God net zo intiem en persoonlijk als Abraham en Paulus dat deden. Gelovigen met apostolisch DNA wandelen in nederigheid, zijn leergierig en onderdanig. Ze eren leiders en zijn trouw in hun daden in hun relaties. Ze hebben zuivere motieven en handelen niet uit gemakzucht of om vooruit te komen. Ze zijn verantwoordelijk, transparant, open en eerlijk en hebben van ganser harte lief. Ze geven hun leven voor elkaar. Ze handelen als een gemeenschap. Ze zijn een volk dat rechten heeft, maar zich daar niet aan vastklampt.

De kerk is nog niet apostolisch geworden, maar ze is wel bezig dat te worden. Christus zelf herstelt de apostelen, dus de ekklēsia zal haar ware apostolische DNA terugkrijgen en we zullen uiteindelijk volwassen worden en het aan niets ontbreken. De ekklēsia heeft een transformatie nodig zodat ze in de toekomst haar gezuiverde / oorspronkelijke DNA kan manifesteren om het ware karakter van Christus te openbaren.

Wat betreft de apostelen en de apostolische bediening geloven wij als arche+apostolische hub dat Jezus Christus in elke generatie apostelen heeft aangesteld en ook vandaag apostelen aanwijst, net zoals Hij dat deed voor de ekklēsia van de eerste eeuw. Deze apostelen zijn geroepen, toegerust en opgedragen om het gezag van Christus in de ekklēsia tot uitdrukking te brengen en de ekklēsia te leiden. Apostelen hebben vandaag de dag hetzelfde gezag dat hen door genade gegeven is en dat zij door genade uitoefenen als de eerste apostelen, volgens de raad van het Oude en Nieuwe Testament. De apostolische kerk van Jezus Christus is persoonlijk en relatiegericht, niet institutioneel. Apostelen oefenen een persoonlijke bediening en een relationele en spirituele autoriteit uit. 

Het gezag van Jezus Christus rust op elke apostel persoonlijk door een heilige zalving, waarvan de omvang kan variëren afhankelijk van de zalving, maar die niet wordt verleend door een institutioneel ambt. Zoals in de Bijbel wordt onderwezen, is de ekklēsia van Jezus Christus het erkennen van het apostolische ambt, het ontvangen van de ware apostelen die door Christus zijn gezonden maar het afwijzen van de valse apostelen, het bewaren van een hart van onderwerping aan de geestelijke autoriteit van de apostelen en het leven in harmonie met hun bijbelse manier van leven en onderwijzen. De organen van de christelijke gemeente hebben niet de taak om de apostolische bediening te controleren, maar om deze te dienen en zo Jezus Christus zelf te dienen. Apostelen zijn er om het volk van God in vrijheid te leiden en zijn niet autoritair of controlerend, maar gezaghebbend (liefdevol gekoppeld aan gezag). Het doel van de apostolische bediening is om de gelovigen naar gemeenschap en eenheid te leiden. Een echte apostel maakt zichzelf ook ondergeschikt aan anderen, en deze ondergeschiktheid wordt getoond in de relaties waarin de apostel leeft.

De volgende lijst is geen geloofsbelijdenis en is ook niet allesomvattend. Als we hier spreken over de apostolische leer, bedoelen we niet de kerkelijke leer, maar gewoon het leven van het Nieuwe Testament en wat de Bijbel te zeggen heeft.

• Jezus stelde aanvankelijk 12 apostelen aan.
• Jezus benoemde later nog meer apostelen en zal dat blijven doen.
• Het Woord van God noemt 25 apostelen, waaronder Christus zelf.
• Apostelen zijn 5-voudige dienaren die door Christus geroepen zijn met zeer specifieke taken die ze moeten vervullen.
• Apostelen en profeten zijn het fundament van de kerk en Christus is de hoeksteen.
• Apostelen helpen een gemeenschappelijk leven op te bouwen - ze leren de kerk hoe ze moet liefhebben.
• Apostelen zijn nodig totdat de kerk volledig volwassen is.
• Om een apostel te zijn, moet iemand door Christus zelf geroepen worden en door tijden van beproeving en rijping gaan.
• Een apostel hoeft Christus niet per se in levenden lijve gezien te hebben of getuige te zijn geweest van de opstanding.
• In de regel zijn apostelen mannen, maar vrouwen kunnen ook apostel zijn, omdat de Bijbel vrouwen niet expliciet uitsluit. Ook hier is God vrij om te doen wat hij wil.
• Apostelen geven het volk van God een geestelijke bedekking - een bedekking van genade, een zalving.
• Apostelen zijn de vaders van het volk van God.
• Apostelen zijn boodschappers en het volk van God zou ook apostolisch moeten zijn.
• Apostelen zijn menselijk en kunnen fouten maken.
• Soms verschijnen er valse apostelen en die moeten we leren herkennen.
• Om een valse apostel te herkennen, moeten we de ware apostelen kennen.
• Het kenmerk van een echte apostel is zachtmoedigheid.
• Apostelen zijn niet automatisch kerkplanters.
• Roem, rijkdom of charisma zijn niet noodzakelijk apostolische kwaliteiten waarnaar iemand moet verlangen.
• Apostelen streven ernaar dienaren te zijn.
• Apostelen zijn bekend met lijden.